–
ból

zadziwieni ostatnimi
słowami w drodze
do wieczności
przerwane myśli
omotane babim latem
rzucamy na wiatr

jutro zapomną  o nas
pola i łąki
drzewa zaśpiewają
inne pieśni
puste miejsca wypełnią
wspomnienia

wkrótce i one
kruche odłamki lodu
bezgłośnie stopnieją
w niepamięci
a nas to już

nie zaboli
–