–
Augustowskich jezior czar

Pewnie znasz augustowskie jeziora,
Których brzegi zarosły sosnami,
Teraz przyszła na wędrówki pora,
Porzuć miasto, chodź tam razem z nami!

W słońcu piaski brzegów wysrebrzone,
W głębi gajów jagód mnóstwo kusi,
Laskowe orzechy, cieniem otulone,
Nawet w dłoniach bez wysiłku skruszysz.

Tafla wody muśnięta wiatrami,
Wabi chłodem, od skwaru wytchnieniem,
Wsiądź na statek razem z matrosami
Na rejs ruszaj, zmierz się z przeznaczeniem.

Bo kto pływał choć raz po jeziorze,
Gdy słońce rankiem złociło wody,
I gdy nań padły wieczorne zorze,
Ten serce zawsze będzie mieć młode!
–
–